Vertwijfeling. Dat hoorde ik in de eerste woorden van een meisje dat ik vorige week sprak via de telefoon. “Mijn probleem is niet heel groot ofzo”, gaf ze meteen aan, “zeker niet in vergelijking met anderen”. Ik zei dat ze alles met me mocht bespreken, hoe groot of klein dan ook. Ze had in het verleden te maken gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Door alles in de media was ze er weer meer over aan het nadenken. En vandaag was ze voor de tweede keer op onze website en ze dacht, “Ik probeer het gewoon”.

Sinds de aflevering van BOOS (januari 2022) zijn meer jongvolwassenen met dit onderwerp bezig. Het maakt vaker herinneringen van vroeger los, dat vertelde ik haar ook. Soms herinneringen van jaren geleden, want daar kun je ineens weer last van krijgen. Ook als je er tussendoor eigenlijk heel lang niet aan hebt gedacht.

Dat had zij ook, gaf ze aan. Ze worstelde met wat er toen was gebeurd. Iemand was over haar grenzen heen gegaan en dat voelde nog steeds verkeerd. Ze lag er ’s nachts van te piekeren. Met anderen erover praten wilde ze niet, “het was ook al zo lang geleden”, voegde ze eraan toe. Ze schaamde zich er een beetje voor dat ze er toen niet over had gepraat. En dan was ze het misschien nu wel helemaal vergeten, vermoedde ze zelf.

“Wat wil je met dit gesprek, wat is voor jou nu belangrijk?”, vroeg ik haar. Ze wilde vooral even haar hart luchten, een keer aan iemand vertellen dat ze er best mee zat. Ze had hier nog nooit eerder over gepraat, waardoor ze er altijd mee in haar eigen hoofd was blijven rondlopen.

Het bijzondere van dit gesprek is dat ik niet precies weet wat er destijds met haar is gebeurd. Ik vraag daar ook niet naar, ik heb alleen gezegd dat ze het mocht vertellen. Ik vraag wel door, maar ik vraag niet naar details. Die zijn niet altijd nodig om het gesprek te kunnen voeren. Misschien is dat juist wel het voordeel van zo’n anoniem gesprek: je vertelt precies zoveel als je zelf wilt.

Aan het einde van het gesprek zei ze dat ze het best spannend had gevonden. “Maar ik ben blij dat ik het nu toch aan iemand heb verteld”. Ik gaf aan dat ik het moedig vond dat ze het had aangedurfd om dit te doen. Het was een fijn gesprek en ik voelde de opluchting aan de andere kant van de lijn.