Roberto over prestatiedruk
Na de eerste check of hij met mij zijn probleem wel kon bespreken, gaf de jongen in dit gesprek aan dat het hem niet lukte om te studeren. Hij had binnenkort een tentamen, maar het ging niet. “Kun je je niet concentreren?”, vroeg ik. Nee, daar ging het eigenlijk niet om.
Hij studeerde rechten en vroeg zich af of hij wel de juiste keuze had gemaakt. Hij was bang dat hij zijn studie niet zou halen en dan geen diploma zou hebben. Maar wel een studieschuld. “En hoe moet het dan als ik later een huis wil kopen en een hypotheek wil afsluiten?”. Hij zag de toekomst somber in en dat gaf hem heel veel stress. In zijn hoofd had hij vooral het beeld van zijn ouders, van ‘hoe het later hoort’. En hij twijfelde of hij wel aan dat beeld kon voldoen.
Zijn lat lag heel hoog want hij vond dat hij zijn leven beter op orde moest hebben. “Ik ben 19, ik ben toch volwassen?”. Maar door die negatieve gedachtes ging hij piekeren en lukte het studeren niet. Het komt vaak voor dat iets als een naderend tentamen in je hoofd iets heel groots wordt. Ik vertelde hem dat veel studenten hiermee worstelen. Dat wist hij niet want “daar praten we niet over”.
Nadat ik hem zijn zorgen over de toekomst liet uitspreken, gaf ik eerst aan dat het heel normaal is om je deze dingen af te vragen. Alleen is volwassenheid een proces en niet iets wat je van de ene op de andere dag bent. “Twijfels en onzekerheid horen bij de ontwikkeling die je doormaakt, ook dat is normaal”, gaf ik aan. We bespraken daarom de mogelijke gevolgen van zijn moeilijke keuze: stoppen met de studie of toch doorgaan.
Ik stelde voor om nu eerst wat minder ver vooruit te denken. Hij hoefde niet alle antwoorden te hebben voor later, het was zaak om eerst op het tentamen te focussen. We hadden het over zijn planning en over de uren die hij voor het tentamen dacht nodig te hebben. “En wat ga je na het gesprek als eerste doen?, vroeg ik. “Ik ga zo eerst even naar buiten een rondje lopen. Daarna maak ik die planning en ga ik gewoon stap voor stap beginnen”. “Ik wens je heel veel succes”, sloot ik het gesprek af.
Gesprekken
Geloof
Trauma
Wachtlijsten in de GGZ
Grensoverschrijdend gedrag
Over Roberto
Roberto is 38 jaar. In het dagelijks leven is hij tekenaar/illustrator en werkt hij vaak alleen. Over het werk bij de supportlijn zegt hij: “Ik miste overdag het contact met mensen, daarom ben ik dit er naast gaan doen. Door het contact met de andere vrijwilligers en natuurlijk met de jongvolwassenen is mijn werkweek completer”.