Charlotte over wachtlijsten in de GGZ

Kan ik het hier over alles hebben? Een begrijpelijke eerste vraag die veel chatters of bellers stellen. Ik typte wat ik wel vaker zeg: “Je mag alles vertellen wat je wilt. En wat je niet fijn vindt om te vertellen, vertel je niet. Ik luister naar je!”

De jongen op de chat voelde zich al een tijd niet zo goed. Zijn situatie was uitzichtloos vond hij zelf. “Wat is er aan de hand en wat kan ik daarin voor je betekenen?”, vroeg ik. Hij vertelde dat hij echt gemotiveerd was om aan zichzelf te werken en hij had alles ook al met de huisarts besproken. "Maar sindsdien ben ik van het kastje naar de muur gestuurd". En nu hij weer op een wachtlijst was gezet voor specialistische GGZ, hoefde het voor hem niet meer. “Ik bedoel niet met het leven ofzo hoor, maar met het werken aan mezelf”, voegde hij eraan toe. “Het voelt allemaal zo uitzichtloos en ik heb er geen vertrouwen meer in.”

Dit onderwerp komt relatief vaak voor in gesprekken, dat hoor ik ook van collega’s. Jongvolwassenen die op een wachtlijst staan voor GGZ/hulpverlening en vaak worden doorgestuurd. Dat gold voor deze jongen ook. Nu moest hij nog eens 15 weken wachten voor hij aan de beurt was. Hij was de hoop verloren.

Die wachtlijsten kunnen we allebei niet veranderen, daarom focus ik op wat ik nu voor hem kan doen. En op wat hij zelf al had gedaan, want dat was echt veel. “Knap dat je al zoveel stappen hebt gezet, ook dat je nu weer contact zoekt met ons. Hoe kun je de tijd tussen vandaag en die afspraak overbruggen, hoe gaat dat lukken?”

Al pratend kwamen we op de optie om via de huisarts de praktijkondersteuner in te schakelen. Om af en toe met hem/haar een afspraak te maken en zo een anker te hebben in de week. Het is nog niet de hulp die hij nodig heeft, maar het maakt het traject minder uitzichtloos. In de tussentijd ging hij ook zorgen voor een goede dagstructuur en misschien een leuke hobby oppakken om de tijd beter door te komen.

“En voel je niet bezwaard om nog eens met ons contact op te nemen”, sloot ik af. Bedankt, het chatgesprek had hem voor vandaag enorm geholpen, liet hij als laatste nog weten.

Gesprekken

Over Charlotte

Charlotte is 23 jaar en werkt vanaf het begin als vrijwilliger bij de Alles Oké? Supportlijn. In het dagelijks leven is ze HR Assistent bij een internationaal bedrijf. Over het werk bij de supportlijn zegt ze: “Ik merk aan het begin van een gesprek vaak dat jongvolwassenen denken dat ze de vrijwilliger tot last zijn. Daarom geef ik altijd aan dat ik het fijn vind dat ze mij hun verhaal vertellen. Als je merkt dat de ander dan ontspant en gaat vertellen, dan geeft me dat echt voldoening”.